Përvoja e Covid-19 preku të gjithë dhe mbi të gjitha fëmijët. Pasojat psikologjike të izolimit për të vegjlit nga 0 deri në 6 vjeç ishin të rënda: nervozizëm i shtuar, frika nga errësira, zgjimet e natës, vështirësi për të fjetur, çrregullime ankthi, shqetësim.

Dëmtimi psikologjik i bllokimit

Gjithashtu një studim i fundit i kryer nga Irccs Gaslini i Genovas, , i cili vlerësoi pasojat psikologjike të izolimit te fëmijët, konfirmoi se niveli i ashpërsisë së sjelljeve jofunksionale tek fëmijët 0-6 vjeç është e lidhur me shkallën e sëmundjes me të cilën prindërit e tyre kanë jetuar përvojën traumatike, dmth. sa më të shumta dhe të rëndësishme të ishin sinjalet e stresit tek prindërit, aq më të mëdha ishin sjelljet e shqetësuara te fëmijët. E gjithë kjo tek të rriturit që nuk e kanë mësuar qëndrueshmërinë si fëmijë, që është aftësia për t’u ndjerë mirë, për të parë të ardhmen me realitet dhe optimizëm dhe për të mbajtur një ndjenjë kontrolli mbi jetën e tyre, edhe pas ndodhjes së një ngjarjeje shumë stresuese, zakonisht negative, me një ndikim të madh emocional dhe afektiv.

Rezistenca mësohet që në moshë të re

“Gjatë fëmijërisë së hershme fillon rrugëtimi i madh i ndërtimit të qëndrueshmërisë, asaj force të brendshme që na lejon të reagojmë shumë më mirë nga sa duhet të prisnim duke pasur parasysh ngjarjet e jetës që na kanë ndodhur” komenton Margherita Fassari, psikologe zhvillimi.

Në fakt, fëmijët mësojnë të jenë elastikë brenda një konteksti në të cilin ka të rritur që janë në gjendje të rregullojnë emocionet e tyre, të cilët janë të vëmendshëm ndaj mirëqenies së fëmijëve dhe sinjaleve që ata dërgojnë, veçanërisht ato të nënkuptuara, të rritur që i trajtojnë fëmijët dhe adoleshentët me respekt dhe ndjeshmëri, duke u ofruar atyre mbështetje emocionale kur është e nevojshme.

Kthejeni negativen në pozitive

Për të ndërtuar elasticitet, ne duhet të gjejmë veten në situata që vënë në dyshim siguritë tona, të cilat na detyrojnë të largohemi nga zona jonë e rehatisë. Prandaj, që fëmijë duhet të mësohemi se si të menaxhojmë humbjet, të menaxhojmë ankthin, të përballeni me rreziqet, të mësojmë nga vështirësitë dhe të kontrollojmë reagimet.

Ja se si të rriturit mund t’i ndihmojnë fëmijët të bëhen më elastikë:

– Lërini të përjetojnë ndjenjën e zhgënjimit.
– Ndihmojini për të menaxhuar ankthin.
– Bëjini të kërkojnë zgjidhje, edhe nëse rrezikojnë të bëjnë gabime.
– Promovoni guximin duke u dhënë atyre besim.
– Propozoni shembuj pozitivë duke treguar histori të njerëzve që nuk janë dorëzuar.
– Mësojini t’i shohin vështirësitë si mundësi për përmirësim.
– Reagimet e kontrollit: ngjarjet e jashtme nuk mund të kontrollohen, por ne mund të kontrollojmë se si reagojmë ndaj tyre.