Së pari, individit i kërkohet të tregojë fotot që janë pjesë e përzgjedhjes së tij personale. Pothuajse të gjithë kemi albume familjare ose koleksione të vogla imazhesh fotografike, nga fotot e klasës deri te kujtimet e udhëtimeve, etj. Përballë këtyre pamjeve na kërkohet normalisht të përshkruajmë rastin, të kujtojmë ngjarjet që i kanë shoqëruar, të shprehim gjykime për njerëzit dhe gjërat e përfaqësuara, duke stimuluar te folurit mbi një histori autobiografike ku lihet vetja e lirë.
Shfaqja e fotove të familjes suaj mund të shërbejë për të ripërcaktuar identitetin tuaj, duke ju lejuar të përfshini interpretime që shkojnë përtej pozës dhe fasadës. Në fakt, fotot familjare shpesh ndërtohen sipas kritereve që shprehin në mënyrë hapësinore marrëdhëniet shoqërore dhe të pushtetit brenda strukturës farefisnore: çifti prindëror dhe anëtarët më të mëdhenj në qendër me fëmijët më të mëdhenj në krah dhe më të vegjël në fund, më shumë. anash, ose të largët në sfond, njerëz që nuk janë pjesë e familjes biologjike.
Ky aktivitet i përshkrimit të fotove është gjithashtu një “lojë” mjaft e zakonshme në jetën e përditshme sidomos për ata që synojnë të transmetojnë një mesazh të caktuar, të një lloji nderbreznor, ose të zakoneve dhe përkatësisë shoqërore.
Albumi familjar dhe foto të ndryshme personale jane nje menyre e mire per te nisur analizen personale nepermjet fototerapise.
Fakti i thjeshtë i të përdorurit të kamerës atë ditë dhe jo një tjetër, gjesti i thjeshtë i afrimit të objektivit në sy, janë tashmë elementë domethënës në vetvete. Në këtë lloj fotografie përfshirja emocionale mund të jetë pak a shumë e lartë dhe në mënyra të ndryshme të pasura me përmbajtje simbolike që do të jetë detyra e analistit t’i nxjerrë në sipërfaqe.
Në këtë nivel, interpretimi i fotove fillon të bëhet i rëndësishëm dhe këto rezultojnë të jenë vendimtare në një lloj të tretë të fotografuar: ato që portretizojnë vetë pacientin.