Përgatiti: Yll Avdijaj, psikolog psikoterapist
Çdo emocion është një ngjarje biokimike. Kur ndjen zemërim, frikë ose trishtim, sistemi nervor çliron hormone stresi, ndryshon ritmin e zemrës dhe përshtat rrjedhjen e gjakut për t’u përgatitur për veprim. Në një sistem të shëndetshëm, pasi emocioni shprehet, trupi kthehet në gjendjen normale. Por kur emocionet shtypen ose injorohen, veçanërisht në mënyrë të përsëritur me kalimin e kohës, ato nuk zhduken; ato mbeten të ngulitura si përgjigje fiziologjike të papërfunduara në muskuj, inde dhe qeliza.
Trupi vazhdon të aktivizojë substancat kimike të stresit. Ky aktivizim kronik çon në inflamacion, çrregullim hormonal, disfunksion të sistemit imunitar dhe, në fund, në simptoma që bëhen kronike. Ajo që fillon si tension ose lodhje, mund të përparojë në sëmundje autoimune, çrregullime të traktit tretës ose dhimbje kronike.
Sa më gjatë që këto modele vazhdojnë, aq më shumë trupi normalizon çrregullimin si gjendje bazë. Rezultati është lodhje, vigjilencë e shtuar ose fikje, rrënjët fiziologjike të shumë sëmundjeve kronike.
Shërimi kërkon rivendosjen e komunikimit midis trurit dhe trupit, duke lejuar që ato energji emocionale të bllokuara të përfundojnë ciklin e tyre origjinal. Puna somatike, puna me pjesë të vetes dhe rregullimi i sistemit nervor ndihmojnë në rivendosjen e kësaj lidhjeje, duke i dhënë trupit sigurinë që i duhet për të liruar atë që është mbajtur.
Trupi yt nuk është armiku yt, ai është aleati yt më i madh. Simptomat kronike janë mënyra e sistemit tënd për të komunikuar atë që ka mbajtur të shtypur për shumë, për shumë gjatë. Kur mëson të dëgjosh dhe të përgjigjesh me dhembshuri në vend të shtypjes, mund të fillosh të shërohesh vërtet.
