Humbja e një prej figurave më të rëndësishme të fëmijës sigurisht që përbën një stres emotiv shumë të lartë, shoqëruar me simptoma afektive, të humorit, socializimit, ushqyerjes dhe ciklit gjumë-zgjim. Me një shpjegim të duhur për nivelin e zhvillimit e me figura të tjera alternative atashuese, konsiderohet që ka një amortizim të dhimbjes dhe zisë së fëmijës.
Por, çfarë do të konsiderohet një situatë që kërkon vëmendje profesionale dhe flet më shumë sesa për dhimbjen e kuptueshme në këto situata?
Shenjat dhe simptomat psikologjike të një fëmije që ka humbur një të afërm:
Si rrjedhojë e humbjes së një prej personave më të dashur për të, fëmija shfaq të paktën 2 simptoma:
- Qan vazhdimisht, kërkon personin që nuk është më.
- Shkëputje apo duket indiferent kur flitet për të ndjerin
- “Harresë”, nuk e njeh nëpër fotografi
- Ndjeshmëri ekstreme në çdo kujtim të tij, sende që i përkisnin
- Reagim shumë i fortë me çdo temë të lidhur me humbjen dhe ndarjen, frikë e madhe se ku janë të tjerët, pamundësi për të luajtur kukafshehti, shqetësim nëse diçka zhvendoset e fëmija nuk e gjen.
- Shqetësim i vazhdueshëm për vdekjen e vet apo të të tjerëve, duke pyetur vazhdimisht, duke u shprehur se do të vdesë, duke u folur të tjerëve për vdekjen.
Reagimi i fëmijës përfshin tre apo më shumë simptoma:
- Lodhje, humbje energjie
- Humor depresiv, trishtim i thellë
- Mungesë interesi për aktivitet që bënte
- Sjellje vetëlënduese
- Ndjenja faji
- Ndryshime në ushqyerje
- Ndryshime në gjumë
- Humbje e disa aftësive zhvillimore
- Çrregullimi shkakton shqetësim ose dëmtim klinikisht të rëndësishëm në funksionimin social, personal dhe familjar të fëmijës.
Duhet specifikuar nëse fëmija ishte i pranishëm kur personi ka ndërruar jetë apo ja kanë komunikuar (kush, kur dhe si).
