Natyra e crregullimit të vëmendjes me hiperaktivitet shfaqet në një masë të madhe si një disfunksion emocional, që prej fëmijërisë së hershme e deri në moshë të rritur, duke ndikuar negativisht në cilësinë e jetës emocionale dhe të marrëdhënieve të personit që vuan prej këtij crregullimi.

Impulsiviteti, reagimet e shumta, përjetimi i vrullshëm apo intensiv i emocioneve të fëmijëve me ADHD, bëjnë që ata të stigmatizohen, vecohen dhe refuzohen nga bashkëmoshatarët.

Ajo që është shumë e rëndësishme të mbahet mirë parasysh, është se fëmijët me ADHD nuk sillen në këtë formë me bashkëmoshatarët e tyre sepse nuk janë të motivuar, të interesuar apo se nuk dëshirojnë të kenë marrëdhënie të mira me ta, krejt përkundrazi. Dështimet në vendosjen e kontakteve sociale të këtyre fëmijëve vijnë si rrjedhojë e faktit se ata nuk munden dhe nuk dinë, jo sepse nuk duan.

Nëse konsiderohet me vëmendje ky element nga kushdo që ka kontakt me këta fëmijë duke mirëkuptuar drejt shkakun e sjelljeve të tyre, do të clirohen në një masë të madhe fëmijët me ADHD nga perceptimet e gabuara dhe keqkuptimet që rëndojnë mbi ta.

Përmbledhtazi, mungesa e kompetencave social-emocionale që shprehin fëmijët me ADHD karakterizohet nga:

• Paaftësia për t’u ndërgjegjësuar mbi pasojat e veprimeve të veta
• Paaftësia për të kuptuar kur bezdisin të tjerët
• Mënyra agresive e të shprehurit verbal dhe fizik
• Paaftësia për të shprehur emocionet dhe nevojat e tyre
• Mungesa e përqendrimit, vëmendjes, aftësisë për të pritur e duruar
• Vetëvlerësim i ulët dhe vetëkoncept jorealist
• Mungesa e strategjive dhe e shprehive për një ndërveprim efikas me të tjerët

Për të zhvilluar kompetencat sociale të fëmijëve me ADHD, ndërhyrja më e shpeshtë është ajo që ka të bëjë me edukimin dhe trajnimin e aftësive sociale, që kryhet kryesisht nëpërmjet disa mënyrave:

• Lavdërimi
• Përforcimi pozitiv
• Pajisja e fëmijëve me strategji të vetëndihmës/menaxhimit të emocioneve